1968 yılının Şubat ayında Robert Crumb kendi yazıp çizdiği Zap Comics’in ilk sayısını bir bebek pusetine koyup San Francisco sokaklarında satmaya başladı. Bu, alternatif çizgi romanın başlangıcı kabul edilir. Gerisi “tarih”tir.
Çizgi roman sadece tayt giyen süper kahramanlardan, pelerinli savaşçılardan, fantastik canlılardan ve kovboylardan ibaret değildir.
Tıpkı sinemanın sadece büyük starlarla dolu büyük bütçeli filmlerden ibaret olmaması gibi.
Tıpkı müziğin sadece ünlü süper star şarkıcılardan ve sahne şovlarından ibaret olmaması gibi.
Tıpkı edebiyatın sadece milyonlar satan, nobel ödüllü yazarlardan ibaret olmaması gibi.
Çünkü sinemada bir de Fellini vardır. Antonioni vardır. Coen kardeşler, David Lynch, Nuri Bilge Ceylan, P.T. Anderson vardır.
Çünkü müzikte bir de Woody Guthrie vardır. Massive Attack, Leonard Cohen, Patti Smith, Lou Reed vardır.
Çünkü edebiyatta bir de Jack Kerouac vardır. David Foster Wallace, Hunter Thompson, Boris Vian, Allen Ginsberg vardır.
Çünkü çizgi romanda bir de Daniel Clowes, Marjane Satrapi, Art Spiegelman, Chris Ware, Nicolas de Crécy, Gipi vardır. Onlar “başka” hikayeler anlatır. Alışılmışın, konforlu olanın, klişe olanın dışındaki hikayelerini başka türlü anlatır.
Biz hikayelerimizi çizgilerle anlatmayı seviyoruz. Kara Karga olarak, Robert Crumb’ın “başka” kabul edilen çizgi romanlarını satmak için sokaklarda bir aşağı bir yukarı dolaştırdığı pusetini devralıyoruz. Alışılmadık, orijinal, akıllı ve alternatif hikaye ve çizgilerle, evlerinin açık pencerelerinden bir Tom Waits şarkısı, bir Jim Jarmush filmi repliği duyulan sokaklarınızda dolaşmaya başlıyoruz.
Çünkü hayat sadece metro ve metrobüs rotalarından ibaret değildir. Alternatif sokaklar da vardır.